Qui pro quo (blues)

Kilka słów, szybkich zbyt, i dziewczyna
poszła w noc. Krótki koc. Został smutek.
A mi znów, tak to jest, zrzedła mina.
Nawet sen z moich rzęs nagle uszedł.

Mocne trzask, głośne prask, a i księżyc
łypie zły, nie popatrzy na miłość.
Ale cóż, tak to jest, musi zdzierżyć.
Okien ma przecież sto, w których wiją

ciała się, podczas gdy moje szyby
gołe są, z zimna drżą. Bez miłości
- pusty dom. Z kąta w kąt (pająk przywykł).
Sieci też puste bo, nikt nie zbłądził.

Ranek śpi, zbudzić się chce w południe,
wcześniej nie, spóźnił się sen o słowa,
które szast, które prask (przez nie chudnę).
Proszę przyjdź, pożar zgaś, anse schowaj.

autor

MariuszG

Napisany: 2018-03-15 Dodano: 2018-03-16 12:17:15

Ten wiersz przeczytano 2448 razy

Oddanych głosów: 43

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie