Rachunek słabości

Pamiętam cię
jako chłopca z mutacją w głosie.

Między koszmarami
po których ciężko
rozkurczyć dłonie
a broadwayowskimi
osiągnięciami
traktowanymi
jak rachunek słabości
-czekam na ciebie-

Między Biurem Osób Zaginionych
a ludzkimi prześmiewkami,
rajem wypuszczonym z Puszki Pandory
a rozbombelkowanym szampanem.

Twój pies z tęsknoty wyje.

W tym chorym układzie
tym rozziewie
-czekam na ciebie-

Czasem tylko po to,
by zobaczyć ile urosłeś
i jakim ideom przestałeś służyć.

nie lubię oglądać programów typu:,,ktokolwiek widział,ktokolwiek wie",ale jakoś tak wyszło,że ten wiersz jest w tym klimacie.

autor

ala2

Napisany: 2007-01-21 Dodano: 2007-01-22 10:13:57

Ten wiersz przeczytano 472 razy

Oddanych głosów: 23

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie