radość dla oczu

zwiędły kwiat zapachu nie odzyska
śpieszę się by w słowach go zatrzymać
zanim jego woń zmierzch dogoni
by dla innych przetrwała ta chwila

nozdrzami szukam resztek woni
bo zapach własnej zostawiony woli
opar w nic się odmienia powoli
nie będzie później nad czym biadolić

nie mogę patrzeć jak skarżą się kolory
zieleń i błękit ścichają w słońcu mgliście
pod słoneczną strugą dziennych spiekot
nie pomoże im już nawet czyściec

szmer przemijania czerwonych pąsów
ostatnich źdźbeł fioletu gasnącego
zapiszę literą i zapisze w sobie
może jeszcze o sobie coś opowiedzą

nadziei nie wolno porzucać na zawsze
zostawiać samopas gdzieś na uboczu
kwiat wiosną powróci nowym gościem
znów będzie radością dla nozdrzy i oczu

autor

TES

Napisany: 2016-12-11 Dodano: 2016-12-11 22:04:26

Ten wiersz przeczytano 546 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie