radosny taniec liści i ludzi
gałęzie drzew rysują szramy
na brzuchach opasłych chmur
by deszcz opłukał liściaste suknie
już milkną ptaszki dziobiące ciszę
a ciemne mokre niebo
zsuwa się niżej w korony drzew
wtedy nadciaga deszcz i wiatr
kołysze liśćmi w tańcu
aż woda spływa z ich policzków
ulewa chłodzi skórkę czereśni
zarumienioną nieśmiało
jak u młodej dziewczyny
a potem wszystko lśni w uśmiechu
gdy ludzie tańcząc
wychodzą boso pod niebo
pełne dorodnych gwiazd
Komentarze (35)
Ładna afirmacja życia.
Oczywisty plus
Serdecznie dziękuję za odwiedziny, czytanie i
pozostawione słowa.
Pozdrawiam ciepło :)
Cudna metaforyka w plastycznym wierszu.. cudeńko..
Pozdrawiam ciepło :)
Jest się z czego cieszyć... deszcz.
Niewymuszone metafory. Piękna poezja. /+/
Pozdrawiam serdecznie Szadunko. :)
Pięknie namalowane wersy
Śliczny to wiersz.
Cudo
Piekna, malownicza poezja.
Z wielką przyjemnością przeczytałam Twój wiersz.
Pozdrawiam serdecznie :)
Dorodny wiersz, piękna poezja. :)
Pozdrawiam.
Szadunko, pełen uroku i piękna wiersz. Moje klimaty,
serdeczności z uśmiechem :)
Ślicznie!
Pozdrawiam :)
Z przyrodą zawsze pięknie i klimatycznie...miłego...
lśnij w uśmiechu wybranych gwiazd..
Wiele osób nie dostrzega przyrody, traktuje ją, jak
zbędny dodatek do teatru życia. Ładnie i klimatycznie.
Pozdrawiam.
Piękne oraz radosne wersy, pozdrawiam ciepło.