Raj Straceńców

Dusze zbłąkane, zagubione, cierpiące w grzechu
Kroczą przez ciemną dolinę
Szukają pocieszenia, litości, ratunku
Choć krwią zbryzgane ich nagie ciała
Naznaczone piętnem potępienia

Strapione dusze
Płaszczem pozornej skruchy i żalu okalają swe serca
Jadem zakłamania i spisku zatruwają sumienia

Jedna droga, jeden kierunek,
Jedno miejsce przeznaczone Straceńcom
- Łapaczom ludzkich dusz
Pochłonie ich nicość - przestrzeń pozbawiona początku i końca
Tam skosztują smaku goryczy
- Raju godnego Skazańców.

autor

Neffelin

Napisany: 2006-10-07 Dodano: 2006-10-10 18:36:06

Ten wiersz przeczytano 458 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Mroczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie