W RAJU WSTAWAŁ DZIEŃ...

Zwiędnięta róża to ja,
opadłe płatki są jak moje marzenia...
nie ma Ciebie, nie ma mnie...

Znowu zagmatwałam swoje życie,
a może ja niepotrafię kochać,
łzy znowu ryją krwiste bruzdy,
Skrzydła spalone nienawiścią...

Usta zamknięte na wieczność -
bo ciągle złościsz się...
Obwiniasz mnie...

Kiedyś powiedział ktoś
"Bo ja się uczę największej sztuki życia:
Uśmiechać się zawsze i wszędzie
I bez rozpaczy znosić bóle,
I nie żałować tego co przeszło,
I nie bać się tego co będzie!"

Może...
kiedyś...
zrozumiesz...
mój strach...

autor

Ineska

Napisany: 2005-06-08 Dodano: 2005-06-08 10:51:51

Ten wiersz przeczytano 824 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie