6 rano w autobusie

coz powiedziec mam
do tych smutnych twarzy
wstajacych trupow
o 6 nad ranem sniących
jeszcze wśród swoich
w złowrogiej klatce ze stali
co ich niesie ku marnym
przeznaczonym im miejscu
w świecie

swiecie co zapomina
o wszystkich tych biedakach
oszukując ich i mamiąc
aby nie myśleli za wiele
chwyta i karmi jak matka
nawozem nowoczesnego życia
a oni się cieszą i
biorą za ręke i idą
myśląc że kochają

może powiem im
dzień dobry i uśmiech
fałszywie prawdziwy
podaruje im o świcie
ale czy zauważą
oni nadal są na wyspie
śnią o statkach i podróżach
choć na jawie przecież są
albo chociaż uświadomie

sobie że to był tylko sen

autor

KOSMO

Dodano: 2007-10-30 04:40:45

Ten wiersz przeczytano 694 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Wolny Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie