Refleksja

Uciec stad nie widzieć już nic
rzec: jestem jak lipowy liść,
z wiatrem gnać przez świat
odkryć tajemnice minionych lat.

Wspiąć się na szczyt marzeń
uniknąć wielu przykrych zdarzeń.
Powiedzieć życiu, ze było warto
zagrać tą ostatnia kartą.

A kiedy ostatni oddech wydam z siebie
znaleźć swoje miejsce chcę na niebie.
Powiedzieć, wykorzystałam wszystkie chwile.
Proszę, Kochanie, wspominaj mnie mile.

autor

Pesymistka94

Dodano: 2012-05-02 21:36:25

Ten wiersz przeczytano 431 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Wolny Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie