Reguły nie ma..
Nie chcesz żyć wieczne umierać też nie
chcesz
pomimo to pragniesz by było coś jeszcze
gdzieś tam ukryte jak żyły pod skórą
które jak mogą z życiem współpracują
Życie się ciągnie wydłuża urywa
jakby nie było zwyczajnie upływa
czasem nie zdąży się zastanowić
nagle już nie ma i co zrobisz ?
Jesteś istotą omylną lecz dziwną
głosy w twej głowie nigdy nie cichną
coś tam ci mówi kim masz się stawać
te głosy to ty nie musisz się badać
Chyba że chcesz masz czas lub cokolwiek
nie chcę doradzać aczkolwiek powiem
nie wszystkie głosy są za całą prawdą
niektóre szepczą ciszej niż łakną
Niektóre jak oddzielić od któryś
kiedy nie można nijak odróżnić
niby bez czucia popadasz w schemat
wyczuj to sam reguły nie ma
Komentarze (4)
Życie tak na prawdę zasadniczo jest pozbawione reguł.
Wiele zależy od tego ,które naprawdę my chcemy
usłyszeć i dać im pierwszeństwo.Wybór należy do
ciebie.Pozdrawiam.
Ciekawy wiersz pozdrawiam
No to jest tak.
Reguły brak.