REJS

W głębinach mego serca
spoczywa wrak statku o nazwie Nadzieja.
Nie ma tam skarbu
a tylko dusza strapiona.
W wraku kabina z numerem siedem.
Łóżko.
Stół.
I fotele.
Na ścianie obraz z widokiem na morze.
Świece zgaszone podwodną ciemnością.
Muzyka o dźwiękach ciszy.
Wrak kołysany falami niepamięci.
A wraz z nim wszystkie rejsy w nieznane.
Podróże na wyspę szczęścia i radości.
W głębinach mego serca
spoczywa wrak statku o nazwie Nadzieja.
Zatonął jakiś czas temu...
Nikt nie przeżył...

autor

Anu

Dodano: 2004-09-30 10:06:16

Ten wiersz przeczytano 601 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie