z resztą

Dopisze się do słów Aliny "Przyjaźni równo nie odważy.
Może, dlatego jest
przyjaźnią..." Twoje spojrzenie zaciekawiło, choć
jest niełatwe w interpretacji.
Pozdrawiam :)

2 wersy ostatnie - wytchnieniem myśl oprószę - czyli
krótkim odpoczynkiem myśl oprószę, czyli pomyśli peel
o tym odpoczynku dopiero myśli. I tutaj poprzedzający
wers - twoje dłonie i stopy lekkością motylą - nie
bardzo wiem jak ze sobą mają współgrać.
A może to ja jestem zbyt zmęczona?

Z resztą najważniejsze to kochać i wybaczać to w
przyjaźni i miłości najważniejsze...pozdrawiam

...jakby nie dzielić, to wyjdzie z resztą... gdzie
przydział? Czy w tej lekkości motylej, czy w " gdyby
słowo draśnięte cierniem".
Przyjaźni równo nie odważy. Może dlatego jest
przyjaźnią...
Pozdrawiam :) Coś rozświetliło niebo. Szukałam tęczy,
ale jej nie ma. I tak jest pięknie przed nocą.

Obdarzony ducha siłą, miej za przewodnika miłość!
Pozdrawiam!

Ładnie piszesz :)

Miłość ma wiele odmian- miłosć do dziecka, o
rodziców...Każda ma swoją moc, ale inaczej
"pachnie".Ciekawa refleksja.

Bardzo refleksyjny wiersz. Podoba mi się. Pozdrawiam

Chyba ,że to kochanie matki... ona potrafi miłością i
ósemkę swoich obdzielić, a z dzieleniem miłości w
ogóle...bywa trudno, i ryzykownie .Pozdrawiam .

Ładnie oprószony wiersz... Serdeczności :))

lirycznie...:)

Jako umęczony przewodnik po stadninie konnej, po
prostu nie dzielę. Bo nie można podzielić uczucia.
Zacznijmy od sympatii. Jednego konia lubi się bardziej
i sam nie wiem dlaczego. Co nie oznacza, że i inne
konie w stadzie nie zasługują na sympatię. Ale tylko
serce samo wie, że ten jeden, to właśnie on.
I et cetera. Powoli, powoli. Bo pośpiech zabija
wszelką sympatię. A na nią trzeba mieć czas.

Pozdrawiam serdecznie

Jurek

lubie czytać Twoje wiersze mają swój klimat pozdrawiam

Bardzo klimatyczne są Twoje wiersze:)

Tak, relacje miedzyludzkie moga byc bardzo
skomplikowane.
Pieknie, smutna:)
Pozdrawiam.