Retoryka

Patrycji....

Pamiętam ten taniec, pamiętam te chwile,
Pamiętam twój zapach, pamiętam też smak.
Pamiętam, że zmysły karmiły tak mile,
Że aż z wrażenia przeleciał strach.

Dlaczego Cię kocham, dlaczego Cię cenie?
Dlaczego Cię pragnę, dlaczego cię znam?
Dlaczego Cię bóstwię, dlaczegoś mi niebem?
Dlaczego tak błądzę, wciąż pytam się sam…

Dla kogo Twe oczy cudowne, piękne?
Dla kogo Twe włosy przepiękne, jasne?
Dla kogo Twe usta różowe, miękkie?
Dla kogo Twe dłonie tak delikatne?

Dla kogo twe serce, dla kogo miłość?
Dla kogo Twa pamięć, dla kogo Twój czas?
Dla kogo Twój dotyk, dla kogo uczciwość?
Dla kogo Twych oczu cudownych blask?

Skąd się tu wzięłaś mój jasny Aniele??
Któż Ciebie stworzył, któż imię Ci dał?
Bardzo cię kocham, lecz Ty mnie niewiele.
Dlaczego tak błądzę, wciąż pytam się sam...

autor

Pegaz85

Napisany: 2003-01-15 Dodano: 2006-12-06 23:48:03

Ten wiersz przeczytano 1013 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie