rów

- ja się nie umiem nawet przygiąć -
skurczyłem się pod siebie cały
- żałuję czasem bardzo tego,
lecz nie chcę swego ja utracić -

brzęczały mi jej słowa w uszach,
choć palce w nich do bólu miałem
potem nastała taka cisza,
że mogłem słuchać już bez strachu

i oderwałem twarz od ziemi,
ona została tam, skąd spadłem,
spokojnym głosem mnie wyrwała
w górę, gdzie nadal jestem mały

z cyklu Niebo kuszące copyright mago 2006

autor

mago

Dodano: 2006-12-03 22:35:40

Ten wiersz przeczytano 741 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Zimny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie