Róża wiatrów

na miejscu gdzie fale się stykają
Róża wiatrów powstaje
kolory wybuchają
to człowiek się rozprzestrzenia
łono ogniskujące
rzeczy świata obojętnego
na walki bokserskie i sny

Przebudzenie świata na który to moment
nie czeka nikt tylko dąży do niego
potok i góra i czas i świt -
ale wtedy jeszcze nie było potoków
świty już były
a może były też potoki

było ogromne czekanie wód
pod bezkresnym niebem
i błyskawice i cisza
gdzieś na zapłodnienie promieniem
czekała fala

punkty nowej ewolucji materii
niejednorodne stany skupienia
niewidzialne lustro w centrum
woda ziemia i ogień
ich dalekie echa wnikające w siebie
w przestrzeni wypełnionej ruchem

z tej matni powstaje ktoś pierwszy
w odpowiednim natężeniu światła i czasu
bezimienne ciało spłynęło krwią słonecznej pożogi
wyzwoliła się moc nieznana

przypływy i odpływy
echa gwiazd określają pierwszy bolesny wirujący puls
w którym koło i księżyc wyznaczą obieg prakrwi
z góry na dół, pierwszy i ostatni
bez końca

Promień światła objął dziecko swe i kołysze
Dziecko promień wchłania
Gra się rozpoczyna
Narcyz pochyla się nad potokiem
Matka Boska pochyla się nad dzieciątkiem

Angelika jak zawsze szczęśliwa
Ja jak zawsze nie

w ożywionym ciele zderzyły się ze sobą kule bilardowe
a rozbiegły gołębie, pulsujące gwiazdy serc
symetria ciał, ołtarzy, on i ona
Budda, maratończyk, płacz, śmiech
nieuprawniona rozpacz i nieuprawniona radość

Angelika jak zawsze szczęśliwa
Ja jak zawsze nie

autor

Belamonte

Dodano: 2009-06-24 22:45:36

Ten wiersz przeczytano 1154 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Toniczny Klimat Melancholijny Tematyka Świat

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie