Rozbrzmiewa uwertura wiosny

Przez życie trzeba iść i stąpać ostrożnie
godnie z uśmiechem do innych pogodnie
Życie jest harfą
co strun ma wiele i pięknym wypełnia przestrzeń
zasłuchaj się, czy słyszysz ją jeszcze
Dotykaj strun ostrożnie
omijaj basy, wyzwalaj ze strun
kontrasty łagodne

Dotykaj ich subtelnie sercem
nie szarp ich nawet w gniewie
Gdy jedna z nich pęknie
w życiu zgrzyt - już nie zagrasz pięknie
Dotykaj strun oczyma i sercem
graj rozumnie - nic więcej
Szanuj instrument, bo  ma swoja duszę
trzymaj go z daleka  od ognia by nie spłonął
potrzebny Tobie będzie
byś na nim grała do samego  zgonu

Za mną harfa zieleni
każdy listek to struna o brzmieniu wiosny
spójrz na moja twarz
jaki jestem radosny
To wiosna tak mnie oplotła
swoim muzycznym graniem
to za jej przyczyną
słowa moje lśnią jak kiście w  winobranie
Szanuj instrumenty to drzewa i kwiaty
grające swoje uwertury
  ich muzyka się niesie
po same niebo po same  chmury

Zasłucha się pani
spojrzy na mnie stojącego w zieleni,
uśmiechnie się, bom nie ponury
bo widzi że wiosnę witam z uśmiechem
Rozbrzmiewa uwertura niech i Tobie czytająca me słowa
to piękno się udzieli


Bolesław

Autor: slonzok
Bolesław Zaja
http://boleslawzajawwierszach.blog.pl

autor

slonzok

Napisany: 2015-04-20 Dodano: 2015-04-20 06:30:39

Ten wiersz przeczytano 643 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie