Rozliczenie z sumieniem

Gdy zegar wybił właściwą godzinę
Kolejnym, miarowym uderzeniem
Siadłam w głębokiej ciszy, ciemnej nocy
Rozliczam się łzami, ze swym sumieniem.

Wiem jak bardzo, wtedy ciebie zraniłam
Słowami ostrymi, jak nową żyletką
Wybacz mi, wściekła na ciebie byłam
Gdy ujrzałam cię, z tą śliczną brunetką.

To prawda, że to Ty wszystko zniszczałeś
Obie nas w sobie, bardzo rozkochałeś
Ale to mnie, bezczelnie zdradziłeś
Tłumacząc, że z tamtą tylko sypiałeś.

Przepraszałeś i błagałeś o przebaczenie
Mówiąc we łzach, że kochasz tylko mnie
Że tamto było, głupie zauroczenie
I czujesz się teraz, z tym bardzo źle.

Ból i gniew, był silniejszy od przebaczenia
Zranione serce, już nie chciało słuchać
Miłość wielka w nienawiść się zmienia
Nie potrafiłam już Tobie zaufać.

W tak wielkim gniewie się rozstaliśmy
Nosząc żałobę w sercach, po stracie miłości
Łzami grubymi i rzęsistymi, płakaliśmy.
Z dala od siebie, w głębi samotności.

Ale teraz, gdy już rany są zabliźnione
Żałuję, że tak właśnie się rozeszliśmy
Przepraszam za ostre słowa, rzucone
W bólu i złości, w twoją stronę.

Proszę dziś o słowa twego przebaczenia
Nie chcę mieć dłużej, wyrzutów sumienia.

autor

szana30

Dodano: 2008-04-25 00:03:45

Ten wiersz przeczytano 496 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie