Rozmowa...

dla wszystkich, którzy wstydzą się być ludzmi...

- podaj mi świecę... nic nie widzę.
...ej ! uważaj !... podpalisz mi włosy !!
... nie ryj się na mnie !
- z kim rozmawiasz ?
- z tobą...
- nie, nie ze mną.
- jak to nie ? ty prawie przypaliłeś mi włosy !!
- nie, to nie ja. Sama to zrobiłaś.
- ja ?? nie...
- czemu rozmawiasz sama ze sobą ?
- ...
- czemu się tu zamknęłaś ?
- bo nie chcę oglądać tego świata...
...bo nie chce pamiętać, że jestem człowiekiem...
- czemu nie chcesz pamiętać ?
- bo nie ... bo nie chcę pamiętać... PO CO ?!
żeby robić z siebie idiotę ?! żeby być takim jak ta cała reszta ?!
- nie. żeby pamiętać, że się żyje. żyć – umierać.
- tylko nie można, nie pozwalają...
- kto ?
- ludzie. Ci, co się uważają za panów świata.
dlatego zapominam, zmykam się, chcę zapomnieć, nie pamiętać.
szukam świec, żeby...
- kochasz ?
- nie...tak...nie...chyba...nie wiem...
- nie wiesz ?...kochasz...jakie to uczucie ?
- pamiętam świece i takie dzikie uczucie gdzieś w głowie.
- nie chcesz tego powtórzyć ?
- ...
- jesteś człowiekiem, chociaż to ukrywasz.
jesteś głupia i słaba jak człowiek !!
- a ty kim jesteś ?! kim jesteś żeby mi to mówić ?!
kto ci dał do tego uprawnienia.
- ty. bo jestem tobą. jestem twoim sercem i rozumem. TWOJĄ DUSZĄ.
- nienawidzę cię !!!!
- nienawidzisz sama siebie, tej twojej pustki, tej twojej dumy, tego świata.
dlatego palisz świece, szukasz zapałek jak przyjaciół...

autor

Dila

Dodano: 2004-12-28 13:05:27

Ten wiersz przeczytano 481 razy

Oddanych głosów: 10

Rodzaj Wolny Klimat Mroczny Tematyka Świat

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie