Rozmowa z ciszą
Weź mnie za rękę
poprowadź po krętych
drogach życia
razem pokonamy
wszystkie trudy.
Chodź, połóż głowę
na moich kolanach,
a ja ciepłą dłonią
będę gładzić twoje czoło
i popłyniemy łodzią we mgle
po oceanie zadumy,
myśli nasze własnymi
ścieżkami odnajdą siebie.
autor
duszek1
Dodano: 2008-10-03 08:08:53
Ten wiersz przeczytano 978 razy
Oddanych głosów: 12
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (5)
Urzekł mnie Twój wiersz ,pełen zadumy i nadziei .
Jestem na tak. Szkoda ze moge oddac tytlko jeden glos.
Moge powiedzieć wiersz wprawił mnie w zadume dał
tyle przemyśleń .
Wiersz dobry. Na tak
Wiersz pełen zadumy, pragnień, nadziei, ładnie npisany
ponadto.