Rozmowa ze smutkiem
Wszystko przemija, święta i każda
niedziela.
Nie ma już nic co wiąże ciebie z drugim
Człowiekiem ,choćby duchem i myślami.
Nie mów tak...bo to się udziela.
Jest przecież piękno, tylko popatrz
dookoła,
Przyroda wynagradza każdą samotność.
Tego zabrać nic nie zdoła,
Nawet ta największa od drugiego hojność.
Kiedy kwiat płatki rozchyla
Motyl jest tam gościem.
To też do Ciebie przybliża
Taką dobroć... zwaną miłością.
autor Iwona Derkowska
autor
Iwona Derkowska
Dodano: 2016-03-28 12:39:40
Ten wiersz przeczytano 456 razy
Oddanych głosów: 8
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (7)
Ładny wiersz :)
ładnie i mądrze :-)
niech się smutek schowa,kiedy rano zaśpiewa ptak,a
słońce ogrzeje ci twarz. pozdrawiam.
piekne cieple slowa pozdrawiam
Czasami przyroda potrafi rozgonic smutki ale niekiedy
jest i tak, ze poglebia sie teskonta, samotnosc.
Ladnie o tym piszesz.
Ps popraw w tytule zapis 'ze' zbyt mocno przytulilo
sie do 'rozmowa'
Serdecznosci.
kwiat i motyl - to życie, od zachwytu nad życiem do
miłości tylko krok...
Trzeba tylko się rozejrzeć,
a miłość ujrzy się wszędzie.