rozmowy...

rozmowy z Bogiem...rozmowy z ciszą...rozmowy w domu gdzie wszyscy milkna...
milczeniem moja postac...
milczeniem moje oczy...milcze by powstać...usłyszeć twój głos raz jeszcze...
raz jeszcze twoje oczy niech spojrza w moja strone...niech nie zapomna mnie twoje usta i dłonie kiedyś tak mnie spragnione...

dotknij mojej dłoni...zamień się w szept...
skomponuj nowy bukiet...słowa w niego upleć...

i nie milcz jak me ciało...gdy ciała ból z głębi wynika...
zaczaruj mnie by ból mój szybko znikał...
i nie myśl nigdy że nie kocham bo martwe czasem me oczy...poprostu pocałuj na dobranoc...życz mi miłej i spokojnej nocy...

ból istnienia...rozmowa z Bogiem...co zabiera nam blizniego...by móc kogoś podarować...
by uczucia ożyły w prawdzie...

płyną łzy...niech cię nie dziwi ich barwa...przytul mnie...i szeptaj cichutko...jak najciszej tylko możesz...tylko mów coś...
boję się ciszy...
mów do mnie...
boję sie ciszy...

autor

sheenaz

Dodano: 2006-10-18 21:57:37

Ten wiersz przeczytano 465 razy

Oddanych głosów: 9

Rodzaj Biały Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie