Rozmyślania strudzonego.
Strach pamięci jest koszmarem,
Życie śmiercią w rzeczy samej,
Śmierć jest częścią drogi krętej,
Nic w tej drodze nie jest wieczne.
Szczęście pryska niczym bańka,
Uśmiech jest praktycznie mitem,
Los potrafi kąsać w szyję,
Wieczna tylko jest porażka.
Wszystko wokół gna do przodu,
A ja chciałbym czas ten cofnąć,
Zdobyć optymizmu podmuch,
Ale przecież tak nie wolno.
Nawet miłość mi uciekła,
Nie zdążyłem jej spróbować,
Tyle razy w życiu klękam,
Nie wystarczy mówić : "szkoda".
Komentarze (8)
Czasami w życiu tak bywa,że cały czas pod górę,trzeba
trochę cierpliwości
los wcześniej czy później to wynagrodzi,
nie należy się poddawać,tylko walczyć o swoje.Dobry
wiersz,podoba mi się.
Pozdrawiam serdecznie.
jeśli miłość jest szczera przetrwa...nie podda się
wbrew temu że czas leci do przodu...wiersz lekko
napisany...miły w odbiorze choć ze smutkiem w
treści...pozdrawiam...
Przynajmniej wiesz, że miłość potrafi uciekać. Będzie
następna, to mocno trzymaj :)
Wielu chciałoby cofnąc czas lub na chwilę zatrzymać:))
Los przestaje w szyję kąsać....
O poranku spotkasz szczęście....
Gdy odważniej zaczniesz stąpać....
Dla miłości znajdziesz miejsce
smutek jak zycia pasmo ale i nadzieja droga
podąża....zamyslełem tak słowa nie
pomoga...refleksynjny.....pozdrawiam...
Czasu nie staraj się zatrzymać, z nim musisz w
symbiozie podążać, jeśli zgubiła się twoja dziewczyna,
nowej miłości od losu żądaj.
faktycznie smutny:( posyłam podmuch optymizmu :) nowy
dzień już się zaczął:) może dziś coś się przydarzy
dobrego?