Rozstanie

Dla tego który zawsze będzie w moim sercu... a któremu nigdy nie zdążyłam powiedzieć... kocham Cię.

Kiedy ostatni raz przekroczyłeś próg jej pokoju,
ostatni, delikatny złożyłeś na jej ustach pocałunek,
a ona pełna była udawanego spokoju,
żeby honor zachować taki musiała spełnić warunek.

Usiadłeś bokiem do swej Kleopatry,
nie patrząc jej w oczy,
powiedziałeś że nigdy nie zabierzesz jej w Tatry,
że bez niej przez życie będziesz kroczyć.

Kilka krótkich zdań wyjaśnień padło,
wszystko to z uśmiechem przyjęła,
choć czuła że z hukiem spada na dno,
to jednak maski nie zdjęła.

Byłeś tam chwile, mówiąc niewiele,
ona jednak słyszała tysiące słów.
- Żegnaj mój Aniele,
Krzyczało Twoje ciało a ona prosiła: - Już do mnie nie mów!

Spojrzałeś w jej oczy głęboko, wychodząc,
jakbyś chciał zajrzeć w głąb jej duszy.
A ona w rzece łez serca brodząc,
znów uśmiechnęła się mimo ogromnej katuszy.

Mimo że żegnając ją, pokój opuściłeś,
ona wciąż marzy i śni o Tobie,
bo w sercu jej na zawsze zagościłeś
i Twoje imię bez ustanku chodzi jej po głowie.

Pamiętny dzień 4.04.2006

autor

andziuszek

Dodano: 2006-07-09 10:13:27

Ten wiersz przeczytano 377 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie