Rozstanie

Wiersz mojej mamy

Jak przywrócić mam chwile minione
Gdy mi smutek świat cały przesłania?
Czy innego już nic nie zostało
Prócz boesnych słów pożegnania?

Czy jest sens, by wierzyć w cokolwiek
By przywracać wszystko od nowa?
Żeby patrzeć w oczy jak kiedyś
I powtarzać te same słowa?

Czy powróci to, co już przeszło -
Uczuć naszych odwzajemnianie?
Czy też prościej będzie zapomnieć
I wyznaczyć sobie rozstanie?

Trudno puścic swą miłość w niepamięć
I wykreślić dni nasze z pamięci
Ale chyba to będzie lepsze
Po cóż tylko wzajemnie się dręczyć?

Po cóż stwarzać nam sztuczności chwile
I uśmiechać z przymusem, nieszczerze,
Mówić "KOCHAM", gdy tego nie czuję
I bez wiary w przyszłość twierdzić - "WIERZĘ"?

Nie sprostałam swym zamierzeniom,
Dziś wreszcie chcę o nich zapomnieć.
Wybacz, nie chcę serca Twego gubić
Nie chcę, żebyś później miał żal do mnie.

Nie wiem czemu tak nagle to przyszło
Czy ta chwila była potrzebna,
W której miłość odeszła ode mnie
Jednocześnie Tobie mówiąc - "ŻEGNAJ".

Wysłany D. po rozstaniu

autor

Vivien

Dodano: 2004-08-04 10:22:48

Ten wiersz przeczytano 464 razy

Oddanych głosów: 19

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie