ROZTARGNIONA

MYŚLAŁAM,ŻE JESTEM SZCZĘŚLIWA...
Że niczego więcej pragnąć nie mogę.
Tak bardzo się myliłam... Tak bardzo,że zaślepiona chwilą bliskości... Z deszczu, wpadłam wprost pod rynnę.
Serce kocha. Lecz rozum i zdrowy umysł krzyczą z rozpaczy i proszą bym się wyrwała!
Życie bez perspektyw. W ciągłym żalu i cierpieniu z namiastką seksu.
TAK...
Właśnie tak to wygląda...
Mam to czego chciałam...
Chociaż... Trochę inne. Może nawet obce.
Bo to w czym pokładałam swą nadzieję prysło, niczym mydlana bańka...
Tak po prostu.
Przestało istnieć.
Za to narodził się niezdrowy instynkt... Strach, poczucie zagrożenia.
bezsilność. Bo mimo iż mam dobre intencje... Sama nie jestem w stanie wszystkiego zmienić.
Już nie mam w sobie tego zapału...
Entuzjazmu, chęci i siły by dalej walczyć.
Ktoś odebrał mi wiarę w siebie...
Wiarę w to, że jeszcze cokolwiek może się udać.

autor

EwaRz

Napisany: 2011-10-23 Dodano: 2011-11-10 18:37:34

Ten wiersz przeczytano 412 razy

Oddanych głosów: 0

Rodzaj Bez rymów Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie