Rozważania

Dla wytrwałych, bo wiersz jest długi a nie chciałem go szatkować.

Często przy stole siadam swym,
By oddać się zadumie.
Że jestem sam na siebie zły,
Nikt tego nie zrozumie.

Nie ma powodów, aby złość,
Na twarzy mej gościła.
Niczego jeszcze nie mam dość
I w tym jest moja siła.

W swych strofach wierszy zaklnę dziś,
Wszystkie odczucia i wspomnienia.
By mogły w tej postaci iść,
W następne pokolenia.

Często pamięcią sięgam wstecz,
Gdy młodość była siłą,
Wagi nie miała żadna rzecz,
Jedynie wielka miłość.

Na jej ołtarzach każdy z nas,
Gotów był los swój złożyć,
Lecz zapał ów ostudził czas,
Dziś trudno to odtworzyć.

Losy każdego z młodych lwów,
Swoją pobiegły drogą.
Choć różnie myślał ten i ów,
Brał życia lekcję srogą.

Największym dobrem wszystkich lat,
Rodzina jest niezmiennie.
Bo choć oblicze zmienia świat,
W niej znajdziesz ukojenie.

Ona ostoją będzie Twą,
Przez całe długie życie.
Nawet, gdy pójdziesz drogę złą,
To na nią możesz liczyć.

Dzieci wypełnią gwarem dom,
Nowe wartości życie wniesie.
Wtedy poczujesz się jak dąb,
Co rośnie w ludzkim lesie.

Gdy życie Twe zatoczy krąg,
I z domu wyjdą dzieci,
Nie musisz załamywać rąk,
Bo życie dalej leci.

Trudno jest snuć odległe plany,
Gdy życie wchodzi w siątki.
Sprawnie być mogą budowane,
Gdy w wnukach są ich wątki.

Bez wnuków marny człeka los,
Bo rodu koniec blisko.
Nic się nie zmieni, choćbyś na stos,
Ułożył w życiu wszystko.

Rodzinny okręt płynący tak,
Przez wszystkie życiowe fale.
Zatonie sam jak każdy wrak,
I próżne zostaną żale.

autor

jarmolstan

Dodano: 2008-12-30 09:09:50

Ten wiersz przeczytano 1308 razy

Oddanych głosów: 21

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie