Rozważania
Dla wytrwałych, bo wiersz jest długi a nie chciałem go szatkować.
Często przy stole siadam swym,
By oddać się zadumie.
Że jestem sam na siebie zły,
Nikt tego nie zrozumie.
Nie ma powodów, aby złość,
Na twarzy mej gościła.
Niczego jeszcze nie mam dość
I w tym jest moja siła.
W swych strofach wierszy zaklnę dziś,
Wszystkie odczucia i wspomnienia.
By mogły w tej postaci iść,
W następne pokolenia.
Często pamięcią sięgam wstecz,
Gdy młodość była siłą,
Wagi nie miała żadna rzecz,
Jedynie wielka miłość.
Na jej ołtarzach każdy z nas,
Gotów był los swój złożyć,
Lecz zapał ów ostudził czas,
Dziś trudno to odtworzyć.
Losy każdego z młodych lwów,
Swoją pobiegły drogą.
Choć różnie myślał ten i ów,
Brał życia lekcję srogą.
Największym dobrem wszystkich lat,
Rodzina jest niezmiennie.
Bo choć oblicze zmienia świat,
W niej znajdziesz ukojenie.
Ona ostoją będzie Twą,
Przez całe długie życie.
Nawet, gdy pójdziesz drogę złą,
To na nią możesz liczyć.
Dzieci wypełnią gwarem dom,
Nowe wartości życie wniesie.
Wtedy poczujesz się jak dąb,
Co rośnie w ludzkim lesie.
Gdy życie Twe zatoczy krąg,
I z domu wyjdą dzieci,
Nie musisz załamywać rąk,
Bo życie dalej leci.
Trudno jest snuć odległe plany,
Gdy życie wchodzi w siątki.
Sprawnie być mogą budowane,
Gdy w wnukach są ich wątki.
Bez wnuków marny człeka los,
Bo rodu koniec blisko.
Nic się nie zmieni, choćbyś na stos,
Ułożył w życiu wszystko.
Rodzinny okręt płynący tak,
Przez wszystkie życiowe fale.
Zatonie sam jak każdy wrak,
I próżne zostaną żale.
jarmolstan
Komentarze (18)
Optymistycznie, prawdziwie w tych rozważaniach o
rodzinie, brawo też za "ludzki" pomysł.
Przemyślenie o życiu o tym co było i co może być. Taki
obrachunek pod koniec roku jak remanent. A życie dalej
się toczy, choć świat nie zawsze uroczy.
Śpiewali "Starsi panowie"- rodzina, rodzina....bo
kiedy jej nie ma,samotnyś jak pies.
I święta prawda, potomni naszą podporą na
starość.Wnuki wielką pociechą i jakkolwiek by nie było
miło patrzeć jak dorastają i na starość rękę podają,
ród podtrzymują.Nijak bez dzieci żyć, ani o
przyszłości śnić.Ładnie autor w wierszu opisał życie
rodzinne.
Zaczytałam się w tej balladzie...płynie, z nutką
zadumy, tylko wziąć gitarę do ręki...
Bardzo piękny, mądry bi przemyślany wiersz...
życia naszego urok to rodzina choć czasami ja
podkurzysz ona wszystko wytrzyma a jak wnuków
gromadka jest wtedy dziadek jest zadowolony rod
powielony Pozdrawiam
...masz rację ,jak wnuki idą w świat to człowiek jest
szczęśliwy że drzewo ma nowe gałęzie...piekny
wiersz...
Twój statek jeszcze się trzyma dobrze na powierzchni,a
wiersz pasuje jak ulał do mojej sytuacji z widoczną
puentą w ostatniej zwrotce-w tym wieku już się nie
patrzy czy wiersz długi czy ciekawy-każdy tylko stara
się przekazać jak najwięcej,aby zostawić swój ślad na
Ziemi,Twój wiersz jest dowodem że na razie być
zadowolony..powodzenia
Taki wiersz na pewno nikogo nie nudzi. W zręcznie
napisanych strofach zamknąłeś ogromną prawdę o życiu.
Wspaniale
Wiersz bardzo pouczający. Dam go do przeczytania mojej
rodzinie. Dziękuję i pozdrawiam !
Jeśli Pan Bóg nie będzie miał innych planów to mam
nadzieję, ze moja rodzina nie zostanie wspomnieniem.
Potrzebne takie wiersze jak Twój pobudzają do
myślenia, a zwłaszcza gdy zbliża się koniec roku i
czas na podsumowania i wybrania tego co w życiu
najwazniejsze
Ciekawe refleksje o życiu, przemijaniu.......
Wiersz długi jak na beja, ale ładny, dobrze zrymowany
i czyta się z zaciekawieniem bo zawiera w sobie
mądrości życia.
ladnie, melodyjnie, pochwała rodziny jak opoki w
której zawiera się sens naszego życia
Masz rację rodzina to podstawa.