Rozważania murzynka przy...

W odległej krainie,
Razu pewnego,
Zaszedł murzynek ,
Do baru mlecznego.

Zamówił on mleczko
I wypić się boi,
Wszak białe czarnemu,
Nie zawsze przystoi.

Czarną mam buzię
I czarne pośladki,
A jeśli wypiję,
Może będę w łatki?

Gdy tato zobaczy,
Że synuś bieleje,
To tatko z rozpaczy
Chyba oszaleje.

Gdy ja się rodziłem,
Czarny jak heban
Na ten świat przybyłem.
I życie doczesne
W tej skórze spędziłem,
Zawsze jako czarny,
I inny nie byłem.

Biały,
Gdy się rodzi,
Różowiutki bardzo
Na ten świat przychodzi.

A kiedy jest chory,
Żóknie w swej słabośći,
A kiedy jest w nerwach,
Czerwony ze złości.

Gdy się czegoś boi
Jest blady ze strachu,
Kiedy jest mu zimno,
W fiolet się zamienia,
Jak mu coś nie wyszło,
Siny ze zmartwienia.

I cóż więc tym ludziom
Przychodzi do głowy,
Gdy mówią o czarnym,
Że jest kolorowy.

Z cyklu: wiersze z podróży.

autor

Zdzisław Wysoczarski

Napisany: 2005-09-09 Dodano: 2006-02-04 00:49:27

Ten wiersz przeczytano 552 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Wesoły Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie