Rumianek
Kwiat rumianku
na grządce
zachęca słońce
by pieściło promieniami
kaczeńce na łące
i rzęsę na stawie
rechot żab wieczorem
płynie po dolinie
niebo przybliża się
do ziemi pachnącej
miłością
i dobrocią serc.
Kwiat rumianku
na grządce
zachęca słońce
by pieściło promieniami
kaczeńce na łące
i rzęsę na stawie
rechot żab wieczorem
płynie po dolinie
niebo przybliża się
do ziemi pachnącej
miłością
i dobrocią serc.
Komentarze (10)
piękny ten rumianek:)
Taki mały rumianek, a jaka siła. Subtelnie to opisałaś
:)
lubię tak... pachnąco i upojnie :-)
Ładnie.Pozdrawiam:)
Ładny wiersz:)
Rumianek jak rumianek- podobny nieco do słonka.
Był moment podczas czytania, że wyobraziłam sobie iz
owo słońce ma również oświetlać rechot żab:)))
Póxniej zajarzyłam, że to oderwane, osobne zdanie.
Ta dobroć serc - musi to niebo wybiórczo działać, bo
mało jej na tym padole.
Kojacy rumiankowy wiersz. Pozdrawiam pogodnie.
Ładny i nastrojowy:) Pozdrawiam:)
Piękny tętniący radością jaka niesie
dzień...pozdrawiam Polisia
ciepły, radosny wiersz,,,pozdrawiam