Ruskie echo

Ten wiersz już był na beju ale jak wiele innych został wykasowany w "przypływie desperacji". Teraz poprawione powracają bo trochę mi brak czasu na pisanie nowych. Zapraszam do poczytania:))

Na przekór Niemcom, Węgrom i Czechom spotkałem w lesie Rosyjskie echo.
Mieszkało niegdyś w studni pod strzechą i rozmawiało z Rosyjskim klechą.
Przywiózł je z Ufy państwu Sobiechom, lecz w końcu sobie zostawił echo.
Było dla niego wielką pociechą, czyli na smutki wszelakie krechą.
Lękał się by ktoś nie skradł mu echo i otchłań przykrył sękatą dechą.

Pop był prywatnie niezłym remiechą. Przywracał życie porwanym miechom.
Nie chciał folgować żadnym uciechom i nos ucierał wszelakim grzechom.
Brodę zapuścił też przed czterdziechą, by nią zasłonić światło uśmiechom.
Nie chciał swawolić swoim bebechom, ani tym bardziej płucnym oddechom.
Na obiad robił wycisk orzechom, które rozbijał starą warzechą.

Jadał je potem z kiszona plechą. To było jego szczególna cechą.
Choć po jedzeniu biegał pośpiechom, by upust sprawić brzusznym wydechom.
Pomimo głośnym sąsiedzkim brechom, co rano pytał „jak się masz echo?”
Miodem na serce, wielką uciechą, było, gdy słyszał odpowiedź „je-cho”.

Echo zaś żyło w ciemnej czeluści myśląc, że nikt go już nie wypuści.
Lecz wciąż marzenie wzbudzało dreszcze, by tak zobaczyć tajgę raz jeszcze.
Zerwać ze studni ciężką pokrywę i wpleść się w końską rozwianą grzywę.
Mknąć od Uralu do Kirgistanu. Od starego się odbić kurhanu.

Na poły w górach, na poły w lesie i niech się echo po stepie niesie.
Żadnego miasta, ni żadnej studni. Niech echo krzyczy, woła i dudni.
Gdy się ma szczęście, oraz figurę można prysnąć przez sękową dziurę.
W końcu sęk wypadł i dzisiaj echo już nie kibluje w ciupie pod dechą.

Hula pod lasem, tańczy nad rzeką. Otwartą słońce chwyta powieką.
Sosnową czasem przemknie przesieką, jakby się bało że go usieką.
Gdy go zapytasz, „Gdzie pędzisz echo?”, śpiewnie odpowie ze wschodnia „je-cho”.
Wiem, że to będzie niezłą uciechą, lecz co się dziwić, to Ruskie echo.

Dziękuję za poczytanie i pozdrawiam z miłym gminnym uśmiechem:))))

autor

Gminny Poeta

Napisany: 2020-07-18 Dodano: 2020-07-18 12:57:27

Ten wiersz przeczytano 2001 razy

Oddanych głosów: 16

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Przyjaźń

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie