rutyna zabija

naprawde

Taką właśnie nocą, kiedy wszystko jest łatwiejsze
Wracam pijany do domu, siadam i piszę wiersze
I ciągle to samo pytanie zadaję sobie
Dlaczego to wciąż wisi w mej głowie
Pomimo tych lat, spędzonych w samotności
Nie mogę wciąż znaleźć prawdziwej miłości
Tak jakoś wychodzi, sam nie wiem dlaczego
Naprawdę się staram i zmieniam w lepszego
A gdy jestem pewien, że już ją znalazłem
Ta "miłość" się kończy wieczornym orgazmem
I bańka znów pryska, znów szukać zaczynam
Czy jest gdzieś tam dziewczyna, ta moja, jedyna?
Przy której na zawsze pozostać zapragnę
Ta Pani me serce na wieki ukradnie
Jak długo to potrwa? jak długo mam gdybać?
Umieram, naprawdę, jak bez wody ryba
Nadziei mawiają, nadziei ci trzeba
To przyjdzie, przyfrunie jak nad morzem mewa
Lecz nic się nie dzieje, nadzieja wygasa
Umyka już tlen, jak w płonących lasach
W głaz się zamienię skutecznie na tyle
Ze na nic się zda, leczenie etylem
Wiec co dalej począć? Cierpliwie mam czekać?
Właściwie, to może już skończę narzekać...

autor

D.R.

Napisany: 2010-05-07 Dodano: 2010-05-08 02:51:01

Ten wiersz przeczytano 538 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie