Rzeczywistość
Wczoraj płakałam,
Wiem, że życie zmarnowałam,
Poświęciłam się miłości,
A nie dostrzegłam ogromnej samotności.
Tęsknota pochłonęła mnie,
I nie widziałam, że źle dzieje się.
Kochałam i głupie wiersze pisałam,
Przyjaciół i rodzinę zaniedbywałam.
Sercem mym dziewczęcym władały,
Przesłaniały mi świat cały.
Wielu ludziom pomogłam,
A osobiście poległam.
Sama na świecie niekochana,
Jedynie lubiana,
Stawiam kroki ku niebu,
By ujrzeć jego bramy.
Pełna obaw żyłam,
Pozornie szczęśliwa,
A teraz w obliczu prawdy,
Jestem umarła.
Na nagrobku napis pojawi się taki:
Samotność zabiła dziewczynę,
A że nic nie miała - nic nie straciła.
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.