Rzeka
Z ziemi twardej, skalistej,
tryska źródełko, strumyczek.
Rozlewa się w potok ogromny,
w rzeki masywnej oblicze.
W korycie woda szumiąca,
rwie brzegów gęste zarośla.
Obmyła wierzby korzenie,
z nurtem tęsknoty poniosła.
Rozlewa się z nadmiaru,
kurczy przy niedosycie.
Płynie srebrzyście lśniąca,
taki jej los i życie.
Komentarze (33)
życie płynie jak rzeka...nie zawsze spokojnie i tak
jakby się chciało...
pozdrawiam ciepło :)
smutny ale ładnie napisany wiersz rymowany
pozdrawiam :)
smutny
Płynny i obrazowy nurt rzeki. Ujęłaś to znakomicie.
Pozdrawiam.
ładnie serdecznie pozdrawiam
ładnie serdecznie pozdrawiam
ładnie serdecznie pozdrawiam
Bardzo ładny wiersz.. życie jest jak rzeka .. nigdy
nie wiemy co nas czeka leć płyniemy .
Piszesz sercem i tak pisz . .słuchaj tylko swego głosu
..
inaczej będzie cisza w sercu twym .
wspaniałe, bujne życie, bardzo zgrabnie ujęte w trzy
zwrotki :-)
Bardzo ładny wiersz! Pozdrawiam!
Pięknie ułożyłaś słowa a treść jest ludzkim
życie...pozdrawiam.
Przyznaje i za cyt... a czas jak rzeka, jak rzeka
płynie.Świetny wiersz.Pozdrawiam.
Piękne przyrównanie do pędzącego życia gdzie
tęsknota,szczęście rozlewa się w czasie.Pozdrawiam.
Lubię takie wiersze serdeczności
pięknie namalowałaś rzekę, mrużę oczy ją widzę,
podoba jest do ludzkiego życia, pozdrawiam serdecznie
:)