Rzeka
Z ziemi twardej, skalistej,
tryska źródełko, strumyczek.
Rozlewa się w potok ogromny,
w rzeki masywnej oblicze.
W korycie woda szumiąca,
rwie brzegów gęste zarośla.
Obmyła wierzby korzenie,
z nurtem tęsknoty poniosła.
Rozlewa się z nadmiaru,
kurczy przy niedosycie.
Płynie srebrzyście lśniąca,
taki jej los i życie.
Komentarze (33)
Piękny wiersz,moje klimaty,serdeczności dla Ciebie :)
...żródełko...potok...rwąca rzeka...jak to nasze
życie...rodzimy się...wzrastamy...zwiększamy swoje
możliwości według potrzeby i umiejętności...
super...natura w naturze....pozdrawiam tak
niedzielne...oj będzie się działo...
kocham rzeczki i spędzanie czasu nad nią. śliczny
wiersz.
*jak cicho płynie potok
po zielonej niwie
tak niech płynie wiek Twój młody
miło i szczęśliwie*
- nie wiem czyje to ale tak jakoś mi się nasunęło
miłego...
Pięknie namalowałaś tą rzekę.Pozdrawiam.
ładny wiersz
Wiersz plynie ladnie,:)
Podoba sie opis rzeki.
Pozdrawiam noworocznie,:)
Ładny wiersz, płynie jak wartki strumyk:)
Jak nasze życie, ładnie bardzo mi się podoba.
Pozdrawiam cię serdecznie Virginio:-)))
Szkoda, że rytm skacze (pewnie jak rzeka)
A poza tym pięknie.
Pozdrawiam serdecznie
rzeka płynie w wersach pięknie
a nam serce mało nie pęknie
Pozdrawiam:))
bardzo ładnie.... popłynęłam z rytmem wiersza:-)
pozdrawiam
Piękna rzeka...Świetny, malowniczy wiersz
Pozdrawiam
Dołączę do komentarza Andrzeja:-)
Pozdrawiam
Ładnie napisany wiersz:)