Rzeka Łez

Smutki zostawiają blizny na dłużej niż szczęścia...

Maczasz palce,
w toni łez.
Smakujesz ich kunsztu,
Smakujesz ich gorzkości.

Z bezsił zrodzone,
zamknięte szczelnie w pamięci,
jedyną nadzieją - tyko marzenia,
którymi dzień skrzydła podcina,
a noc dodaje sił.

Marne tafle lodu,
na Rzece Łez,
tylko uspokajają sztormy,
przywołują deszcz.

Pamiętasz, że lada dzień
słońce wstanie i
wysuszy Rzekę Łez,
jak co dzień...

"... You are the light, that's leading me, to the place where i find peace - again..."

autor

Suse

Napisany: 2006-08-08 Dodano: 2006-08-08 18:55:20

Ten wiersz przeczytano 422 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie