Rzemieślnicy

Dziś, od rana rzeźbimy pomnik.
Zaczęliśmy od głowy i okularów,
by następni zająć się stopami.

Jakoś dziwnie nam nie wychodzi,
wszyscy krzyczą i powietrze ciężko
opada na opalone słońcem skronie.

Pomnik ma być wielce wspaniały.
Jak mi pokazywali rysunki, widziałem,
że wszystko jest jak trzeba.

Szkoda jedynie, że ostatniego artystę
trafił jasny szlak i poszedł na wódkę.
Może poskładamy to sami...

Dziś, od rana rzeźbimy pomnik.
Tylko te dłuta jakieś tępe i młotki
tak ciężkie, jak światło księżyca.

Ja rzeźbię najwytrwalej.
Napisałem nawet list do matki,
by przysłała mi instrukcje duszy.

autor

nikt

Napisany: 2007-06-01 Dodano: 2007-06-01 20:50:56

Ten wiersz przeczytano 611 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Fantastyka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie