Sąd sznurów.

Dziś tworzy się nowa historia. Bóg jest po ich stronie, a w lesie siedział diabeł z procą...
Nie chcę już słuchać tego bełkotu! Zaleję uszy ołowiem. Wydrapię sobie oczy.
Lecz swędzi i dusi. Paranoja zatacza coraz szersze koło,
wszyscy mają ich krew na rękach. Święci za życia. Smoleńskie Anioły.

Nienawiść i wojna. Brat znów uderzy w brata.
Prawda może być tylko jedna. Warto za nią zabić?
Wskazują coraz śmielej, jutro zwołają sąd ze sznurami,
już nie będzie śmiesznie. A potem następnych. Aż zostaną sami.
Więc będą nas wieszać? Czy to tylko przenośnia obrońcy na haju?
Skąd ta nienawiść? Kto rzuci ostatni kamień?

Spójrz na ulicę, szeroko rozwartymi oczami!
Widzisz te trupy? Tysiące! Miliony! Przykryłbyś nimi cztery święte lasy.
Zajrzyj pod ziemię. Tam tez pozostało wielu.
Rozkop cmentarze i dokonaj autopsji. Pół na pół. Starczość i pech w pewną słoneczną niedzielę.

Nikt tu nie rozdaje broni i nie pociesza towarzyszy,
że zaraz się skończy, tylko wszystkich wyłapać trzeba i pozamykać.
Nikt tu nie zasiada w komisjach, co najwyżej obrazi się na Boga i starci wiarę,
Nie powołuje batalionów walki o prawdę. Prawda jest taka, że każdy kiedyś umrze, tak, czy inaczej.

A może śmierć zawsze jest zamachem? Może wszyscy powinniśmy zwariować?
Oskarżmy każdego! Niech teoria spisku zaleje domy, szkoły i przedszkola.
Niech każdy ma krew na rękach! Bo czemu miałby nie mieć?
Oskarżajmy wszystko dokoła! Czy właśnie tego chcecie?

Smoleńscy męczennicy zabici za heroiczną walkę o dobro każdego rodaka.
Wypadek? W wypadkach giną szaraki. Ich mamy w d...! Tu się mówi o ostatnich Polakach!

autor

rebel

Napisany: 2011-01-23 Dodano: 2011-01-23 15:43:16

Ten wiersz przeczytano 765 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie