Sadownik

Sadownik posadził dwa drzewa przy sobie
Dostojną jabłoń i piękną gruszę

Obydwa dawały wspaniałe owoce
Dla siebie wzajemnie, dla innych po drodze

Korzenie ich gęsto plotły się przez lata
Mocno i trwale aż do końca świata

Lecz wspólnych owoców nigdy nie wypuszczą
Natura ma prawa, wspólnota jest pustką

Jabłoń i grusza nie żyją obficie
Marnując nawzajem swe przepiękne życie

Ich przyszłość jest krótka a spektrum zbyt wąskie
By wspinać ku górze, rozrastać wyniośle

Linie swe drzewa wzajemnie skreślają
Nie mogą już wzbijać się, obumierają

Poczciwy sadownik wnet, w oka mgnieniu
Potrafi zapowiedz temu utrapieniu

By tylko rozsadzić, oddalić od siebie
Dać lepsze warunki, by było jak w niebie

Bo każde stworzenie w swym gronie żyć musi
Jabłoń przy jabłoni a grusza przy gruszy.

autor

Danielson

Napisany: 2007-01-25 Dodano: 2007-01-25 22:43:46

Ten wiersz przeczytano 859 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie