Sami nie wiemy

Własna głupota,
Nie zna granic.
A już tym bardziej,
Ma nas za nic.

Chłoszcze, batoży,
Dzieli razy.
Sami nie wiemy,
Czy są skazy.

A jeśli już,
To, jakiej treści.
Czy mamy obraz,
Taki pieścić.

Czy też pozwolić,
Się obrażać.
I dalej obraz,
Nędzy stwarzać.

Może umiemy,
Wstać na nogi.
I głośno krzyknąć,
Boże drogi.

Stworzyłeś tyle,
Ludzi, ziemię.
Jest w tobie coś,
Co w ciszy drzemie.

To miłość zamiast,
Tej głupoty.
Po co są tobie,
Te kłopoty.

Przecież nie można,
Niszczyć granic.
Zwłaszcza, gdy rozum,
Ma nas za nic…

autor

Grand

Napisany: 2017-04-23 Dodano: 2017-04-24 08:58:42

Ten wiersz przeczytano 256 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie