Samobójstwo

Siedziałam i patrzyłam,
jak krew skapuje po mych palcach...
... spadając głucho na podłogę...
Nikt nie słucha mego płaczu...
Już nic mnie nie boli,
czuję ulgę,
gdy cierpienie mej duszy wylewa się ze mnie...

Siedziałam i czułam,
jak łzy płyną po mych policzkach...

Ogarnęła mnie wielka wilgoć.
Czułam, jak ulatnia się ma dusza...
Teraz wiem,
że cierpienia się nie pozbędę,
bo jest w mym sercu i krwi,
a ja... jednak chcę żyć!

autor

borufka

Napisany: 2006-03-01 Dodano: 2006-11-03 21:51:20

Ten wiersz przeczytano 384 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie