SAMOTNA
Różo, która kwitniesz w samotności
czym zasłużyłaś na taką pogardę
małe robaczki, pędraczki czarne
penetrują u podnóża w zaparte.
Szukasz swego cienia
przyjaciół w koło ci brak
i smutna postać blednie w okowach
na pustym polu nie słychać świerszcza
wiatru świszczącego, co przed siebie gna
trzepotu skrzydeł motyla w oddali.
Słońce całuje płatki,
gorycz miłości zadając
w samotności pozostajesz obojętna na
życie
bez wsparcia, nikogo nie mając
Komentarze (4)
Piękna wrażliwość i kojące słowa, dla Samotnej :)
Serdecznie pozdrawiam i uśmiech serca zostawiam wraz,
z życzeniami spokojnego i miłego popołudnia z
jesiennym podmuchem szczęścia i radości...
szkoda że jest samotna przecież jest piękna ....może
czeka na swego księcia;-)
ładny wiersz - pozdrawiam:-)
Podziwiam róże, a patrząc na nie,
swej samotności rzucam wyzwanie!
Pozdrawiam!
czasami sie właśnie tak czuje pozdrawiam