Samotnie przez miasto

Żeby się w końcu kiedyś ułożyło :*

Idąc przez miasto z rękoma w kieszeniach
Patrząc przed siebie, jak otoczenie się zmienia
Rozmyślań wiele, tak idąc przez miasto
Ochota by uciec jak najdalej, jak światło lamp zgasnąć
Lecz wiem, że jest ktoś dzięki komu nie chcę zasnąć
Choć zmartwień wiele, chce je w przeszłości klatce zamknąć
Chęć zwycięstwa, uczuć nad smutkiem
By szczęście stało się miłości skutkiem
I choć głowa uniesiona, przestań świata nie doceniać
Ani się obejrzysz a w gruzach twe marzenia
To co piękne będzie tylko we wspomnieniach
W tym świecie tyle bólu, tyle łez, tyle cierpienia
Ten świat jest okrutny, a on nie chce się zmieniać
Idąc tak i myśląc nad tym co było i co być może
I choć serce dobre cóż, nie na wszystko się zgodzę
Los dyktowany przez ślepe karty przeznaczenia
Stwierdzam : dosyć! W życiu trzeba coś zacząć zmieniać
Choć tak szybko nie zamienię serca w kamień
Jeśli szczęście ma być mi obce to ja oddalam się w nieznane
W głowie wiele niepewności
Drugiej osoby myślącej jaki jest sens życia, za szczęściem pościg
Idąc tak, tworząc w głowie liczne wersy
Nie obchodzi mnie mój los, chce by dla Niej świat był lepszy
Wiem, źle być może
W końcu na Ziemi nie ma idealnych stworzeń
Ty, z którym rozmawiam gdy smutków w sercu pełno, a myśli me dla Ciebie jak księga
Daj jej proszę choć odrobinę szczęścia,
Choć może się zdarzyć że nie z uczuć z mego serca
I tak proszę byś to sprawił, chcę by była weselsza
By w złych chwilach mogła się oprzeć mego ramienia
Pokaz mi że może być dobrze, że świat może się zmieniać
Ty tam na górze
Proszę zrób to dla mnie, pokaz ze nie na darmo się trudzę.

autor

rajder9

Napisany: 2009-09-01 Dodano: 2009-09-01 21:38:06

Ten wiersz przeczytano 634 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Rozmarzony Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie