Samotno na niebie
wiersz gwarowy
Samotno na niebie
Widziałak jom z wiecora
kie jesce nie spała
ino się po niebie
warciutko rusała…
I w nocy tyz nie spała
cy jej zimno było
biydne,małe gwioździątko
pewnie się straciyło…
I teroz kie słonecko
wschodzi nad Holami
ona się jesce plące
pomiędzy chmurami…
A może znaki daje
komusi na ziemi
bo świeci jesce
nie posła spać
z gwiozdkami innymi…
Moze się z galaktyki
przemocy urwała
i pomiędzy innymi
pomocy sukała…)
I znowu niebo siwe
i syćko zakryli
nie widno jej cy…
świecić jej zabroniyli ?
Komentarze (24)
skoruso, wybrana z gwieździstego oceanu, ta jedna
jedyna świeci tylko dla Ciebie. Kiedyś i Ty, i ja
będziemy świeciły dla tych, którzy spojrzą w niebo i
pomyślą o nas. Ten piękny wiersz rozmarzył mnie :)
gwiazdki mają co oglądać
skoruso ze wzruszeniem czytam Twoje gwarą pisane
wiersze Pozdrawiam:))
skoruso zawsze z pełnym szacunkiem czytam Twoje
wiersze gwara zapisane
ukazujesz piękno naszych gór potęgę wiary jak i nasze
korzenie
pozdrawiam
Ładne podniebne zamyślenie
magiczne Twoje wiersze, zadumałam się nad losem tego
gwioździątka, i wszystkich dzieciątek świata;)
Cudownie patrzy się nocą w niebo rozgwieżdżone. Miły,
nastrojowy wiersz.
Pozdrawiam ciepło.
Lubię, niezmiennie, Twoje gwarowe wiersze. Bardzo.
Pozdrawiam, skoruso.
ciepły i bardzo przyjemny wiersz.
cenzura świecenia, też wymaga
oświecenia.
Pozdrawiam serdecznie
Pieknie...
Pozdrawiam:)
Czytam Twoje wiersze i słodycz
płynie mi wprost do serca.
Pozdrawiam:}
oj biydne to gwioździątko, biydne!
razi mnie tylko, nie wiem cy słusnie, u Ciebie to
słowo "może"...mnie się wydaję że górole mówią "młoze"
Pośród gwiazd miliona, któraś na pewno jest woja
Skoruso droga...bardzo lubię Twoje wiersze!
pięknie ... z pewnością odnajdzie się mała gwiazdeczka
będzie świecić i radować oczy - nic nie ginie
bezpowrotnie:-)
pozdrawiam serdecznie