Samotność

Tym wszystkim, którzy doświadczyli i doświadczają samotności...

Samotność jest jak dzień piękny,
Który jednak się oddala,
By ustąpić miejsca nocy bezwzględnie
Ciemnej i mrocznej.

Samotność potrzebna wydaje się być,
Gdy wspomnienia bolesne dzwonią,
Gdy grają symfonię swoją,
Której uciszyć nie możesz.

Samotność trudno przezwyciężyć,
Bo jakże trudno walczyć w pojedynkę.
A jednak walczysz,
Bo jak nie walczyć, gdy wszyscy walczą?

Samotność jest bezwzględna,
Bo wszystko co z ciemności się wyłania,
Nieczystą i złudną moc ze sobą niesie,
I po jakimś czasie gniew nas ogarnia.

Samotność…Czymże ona jest w rzeczywistości?
Trzeba poznać by ocenić.
Trzeba poznać by zrozumieć.
Tymczasem idę, bo niepokój we mnie się rodzi.
A on na pewno, z samotności mnie
Nie oswobodzi…

Tym wszystkim, którzy sprawają,iż nie jestem samotny,a w szczególności N.F.

autor

Marcin Dariusz Wesołowski

Napisany: 2005-02-03 Dodano: 2005-02-04 09:39:18

Ten wiersz przeczytano 393 razy

Oddanych głosów: 33

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie