Samotność

Sam ze sobą budzisz się,
mijają noce, mijają dnie,
a Ty wciąż nie rozumiesz, że
życie dla siebie samolubne jest.

Rano sam jesteś, po południu też,
Sam ocierasz łzy, sam pocieszasz się,
A nie łatwiej tak, bez pozorów żadnych,
Szukać pociechy u kobiet powabnych.

U tych pięknościach co widujesz Je,
Choć nigdy nie patrzysz, one znają Cię,
Więc otrzyj oczy,
niech ten mrok sprzed oczu spłynie.

Patrz głęboko, nie tylko na ich szyje,
W głębi to piękno dostrzeżesz,
nim jednak to zobaczysz, choć szczerze chcesz,
Czasu trochę minie, lecz warto to znieść.

autor

CzarnyRamzes

Dodano: 2007-07-09 21:01:24

Ten wiersz przeczytano 536 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Radosny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie