Samotność

"Samotność to taka straszna trwoga,"/D. Zawiesienko,
R. Riedel/ - samotność, niczym kat, odcina każdego
dnia szklanym mieczem więzi ze światem i z ludźmi;
zamyka powoli w klatce obłędu. Bardzo przejmujący
wiersz z autentycznym klimatem. Pozdrawiam. ;)

Bardzo dobry wiersz, niema co ukrywać...samotność
dopada i nas powoli i już takim odczuciom musimy też
dużo czasu poświęcić...powodzenia

....rodzimy się i umieramy samotnie....samotność
duchowa jest cieniem codzienności....pozdrawiam
DorotKu ciepło.....liści szelsetem.....;-)))

oryginalna nie będę, piękny... czytam każdy... każdy
dobry... ale czasem stworzysz coś takiego, że dech
zapiera... ten taki właśnie jest... bez kokieterii,
zazwyczaj oszczędna jestem w słowach... ach!;)

gratuluję pięknego,udanego wiersza

Bardzo dobrze wszystko przekazane, opowiedziane w
kilku słowach, migawkach

Taka samotność krzyczy z zaciśniętym gardłem-robi
wrażenie!

gama uczuć,pozdrawiam

Przepiękny wiersz.

trzeba omijac parapety...trzymac sie pewniejszych
miejsc...

Bariery i nie tylko architektoniczne, samotność -
wielopłaszczyznowe jej postrzeganie. Dorotku w kilku
słowach a pokazałaś to wszystko. Brawo!

Bardzo ładnie, prawdziwy, pełen uczuć:)

Samotność budzi strach, nie dając nadziei na lepsze
jutro, uśmiechnij się wcale tak nie musi być,
wystarczy oczami dziecka spojrzeć na świat i od razu
lżej robi się na sercu :)

witaj, Dorotko piękny wiersz, stosowny do wieku.
"samotnośc nie zejdzie, spadnie".
nikt nie pomyslał o tym, stąd nie ma wind.
smutny, dobrze napisany wiersz.
pozdrawiam serdecznie.

Zdecydowanie- najlepszy Pani wiersz.
Aż przypomniało mi się opowiadanie ,,Samotność " Bruno
Shulza.