Samotność

Gdy się spać położę
i nie mogę spać,
modlę się do Boga samego,
żebym doczekała
do rana białego.

O moi kochani,
moje drogie dzieci,
jak tej waszej matce,
życie smutno leci.
Żebym była zdrowa,
to bym się cieszyła,
do was przyjechała,
była bym ja z wami
do końca życia mojego.

Nie wrociła bym ja
do domu własnego,
bo ja tutaj nie mam,
ni męża ,ni siostry ,
ni taty,ni mamy.
Wiecie moi drodzy
jak smutno jest żyć samej.

Bo moja rodzina
już poszła do nieba.
Tylko im modlitwy,
tej mojej potrzeba,
by się modlić za nich,
żeby w niebie byli.
A wszyscy tam w niebie,
niech będą szczęśliwi

autor

Marianna1931

Napisany: 2013-10-30 Dodano: 2013-10-30 03:13:18

Ten wiersz przeczytano 1434 razy

Oddanych głosów: 19

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie