Samotność
Stanisław Dróżdż
powiedział Annie
że chłopcem jest się najbardziej na starość
–
byliśmy niemal jak on
sparaliżowani
zgięci wpół
w małej trumnie
z wielkiej płyty
pani Aniu
ja jestem wciąż
tym młodym chłopakiem
który spaceruje
i tańczy –
tylko w środku
poruszał już tylko palcem –
cały świat w tym palcu
–
Samotność
to według Dróżdża zbiór Jedynek
(1 obok 1 obok 1 obok 1 obok 1 itd.)
ciąg
sparaliżowanych
nieruchomych
niemych
–
bo
pani Aniu
chłopcem jest się
(jest się)
autor
Kiefer
Dodano: 2017-09-06 18:13:38
Ten wiersz przeczytano 555 razy
Oddanych głosów: 15
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (15)
Cholerny, ale nieunikniony... Dróżdż jest dla mnie
mistrzem formy - niestety to właśnie jego uwięzienie w
ciele, spowodowane chorobą, miało bezpośredni wpływ na
sposób, w jaki się w swojej sztuce wyrażał
(maksymalnie zwarty) - taki paradoks. Słowa Dróżdża z
tego wiersza zostały wypowiedziane naprawdę. To mój
dla Niego taki mały, na miarę moich możliwości,
pomnik.
chłopcem i dziewczyną wciąz jest się, jest się i jest
się...
tylko tak czasem boli ten zbiór jedynek:( ten
cholerny zbiór!
Dobrze, gdy potrafimy być jeszcze choć trochę dziećmi
na starość,
w sensie spontaniczności, niewinności,
nie cofaniu się ze względu na starcze przypadłości:)
Wiersz bardzo mi się podoba.
ten wiersz jest dla mnie zagadką - chyba wrócę tu
jeszcze
Prawdziwie.
Pozdrawiam z podobasiem.
Podoba się bardzo!
Fajnie jest mieć duszę dziecka bez względu na wiek :)
Pozdrawiam :)
Świetna refleksja.
Jak dla mnie świetny wiersz i puenta
Taka jest prawda moze smutna ale dzieci mają piękne
dusze i może warto wrocić w dziecięcy świat na starość
Pozdrawiam serdecznie :)
Oby każdy potrafił zachować w sobie coś z
dziecka.Pozdrawiam.
(...)W każdym bowiem dorosłym mieszka dziecko, którym
kiedyś był(...)
(...)Dorośli wpadają w rozpacz. Dzieci nie. Dzieci bez
trudu przystosowują się do nowych ciał i nowego
życia(...)
/John Connolly – Księga rzeczy utraconych/
Pozdrawiam ciepło, Kieferze.
Witaj. Smutny obraz ale, no wlasnie tak jest, u
schylku zycia budzi sie w nas znow ten maly chlopiec i
dziewczynka. Tak naprawde zawsze tam byli. Podoba mi
sie szczegolnie ta metafora
'poruszał już tylko palcem –
cały świat w tym palcu'
Moc serdecznosci.
Intrygujący... :)
Mbsz - świetnie oddane.
Ciekawy tekst :) Pozdrawiam serdecznie +++
https://www.youtube.com/watch?v=M7lIXpiKHvk
Nie wiem Kiefer czy dla Ciebie czy dla Anny.