SAMOTNOŚĆ JAK ULEWNY DESZCZ
Samotność jak ulewny deszcz
pada strumieniami smutku
Ból przyjaciel nieszczęśliwych
tak bardzo samotnych
Umiera me wnętrze
dusza rozsypana jak małe węgliki
jestem emocjonalnym wrakiem
obraz smutku i rozpaczy
autor
Anna-Przeworsk
Dodano: 2008-04-02 11:44:08
Ten wiersz przeczytano 527 razy
Oddanych głosów: 11
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (4)
Widać nasze obrazy mają tego samego autora :( Wiersz
poruszający i refleksyjny...
Obraz smutku i rozpaczy - tak właśnie wygląda
samotność. Mam nadzieję, że wraz z nadejściem
cieplejszej aury dostrzeżesz promyki słońca.
samotność boli -przygnębia
przedstawiłaś smutny obraz,ale jutro będzie nowy dzień
- wiosna przyszła,wszystko może się zmienić -głowa do
góry trzeba tylko chcieć
Przydałoby się więcej rymów, skoro raz się pojawiły...
Temat jednak nasuwa na myśl, że to Twoje emocje, więc
gdy taki wiersz się pisze - pisze się go sercem i nie
myśli o rymach... myślę, że jest udany...