Samotność w tłumie
Idzie przez życie sama jedna,
chociaż tłum innych ją otacza,
myśli zbłąkane plączą przeszłość,
bez słońca, w szarości bezdennej.
Noga za nogą ciężko niesie,
ciągnąc balastem złe wspomnienia,
co kute były przez lat wiele,
nie złotem, lecz metalem szarym.
Zmęczone skołatane serce,
zadrżało jak osiki liście,
łzy smutku rany oczyszczają,
czas pędzi wciąż nieubłaganie.
Trudno otrząsnąć się po wszystkim,
życie sypało nieszczęściami,
głębokie cięcia ciążą w duszy,
gorzkim piołunem głuchej ciszy.
Komentarze (98)
Głębokie cięcia długo się goją...ale przyjdzie czas na
szczęście ...Pozdr.
Och życie, życie, jakże smutnym bywało czasami,
jednak lepsze, dobre jutro zawsze może być przed nami.
Fajny, smutny wiersz. Pozdrawiam.
Miłego tygodnia :)
...głowa do góry; dobrej nocy życzę:))
Smutek ból i żal
w całej krasie :(
Samotnośc nie jest dobrym towarzyszem
Piekny poruszający wiersz
Pozdrawiam serdecznie :)
Maria Sikorska - wysłuchałam na youtube Twoją
piosenkę. Bardzo ładna.
mam wiersz niewidzialny człowiek możesz być w tłumie
dyskoteki i czuć się samotnym tak to jest
moja wersja samotnego w tłumie
https://www.youtube.com/watch?v=tQyOsPylnDU
taka samotność na pewno ciąży bardziej...
to najgorszy rodzaj samotności...
+ Pozdrawiam :)