samotność wśród tłumu
Zagubiona wśród tłumu
Czy wiesz jak to trudno
Idąc prosto omijać wciąż
Nie podnosząc wzroku
Choć chcąc patrzeć
Udając że się nie słyszy
Tak głośnych szeptów
Porozumiewawczych mrugnięć
Trzepotu rzęs i drwiących ust
Demony przeszłości
Czy wiesz jak to trudno
Pogodzić się ze sobą
Kiedy ludzie są obok
Przypominając wciąż i wciąż
Świadomie i nieświadomie
Najciemniejsze zakamarki umysłu
To,czego nie chcemy pamiętać
To,czego tak bardzo się boimy
?
Komentarze (15)
bywa też samotność we dwoje, gdzie kończy się
szczerość, tam się na pewno zaczyna samotność.
Wiersz bardzo ciekawy - nie ma się czego bać, trzeba
pokonywać strach i mało tego przejmować kontrolę nad
tym co nas nurtowało do tej pory. To my mamy rozum i
potrafimy decydować o tym co dla nas najistotniejsze
... wiara w samych siebie - pozdrawiam (+)
uwierz w siebie...samotność jest okropna, ale zrób
krok do przodu spotkaj się z przyjaciółmi...bardzo
fajny wiersz...pozdrawiam
Najtrudniejsza jest taka właśnie samotność.
prawdziwa samotnosc nie istnieje wtedy gdy jestesmy
sami ze soba, a wtedy gdy jestesmy wsrod innych i to
paradoksalnie najbardziej boli
bardzo smutny wiersz...nawet chodniki, budowle
wywołują nam wspomnienia- te chciane- jak i nie
chciane...miejsca są nutą przeżytych chwil- i one na
zawsze zostaną- jedynie osoby towarzyszące znikają...
choć nie zawsze tak bywa.... Szczęścia
życzę...pozdrawiam....
Miłosc jest naszym przewodnikiem z
nadzieja....samotnosc nasza ciemnoscia i
zagubieniem....idz w strone swiatła....do przyjaciól
z wiara......pozdrawiam...
przepiękny wiersz.
podpisuję się pod wcześniejszymi komentarzami.
pozdrawiam ; ))
nie możemy być bezradni ,musimy wierzyć w siebie
Smutny - smutek
Wiersz oczekujący...
Bez miłości człowiek czuje się samotny nawet w
tłumie...
piękny przejmujący wiersz .... pozdrawiam
Smutny wiersz,ale prawdziwy.też tak czasem
mam.Pozdrawiam
podnieś głowę i się rozejrzyj a strach minie ...
smutne klimaty i dobry potok słów ... :)
Przekorny to wiersz i taki jakby serdeczny inaczej.
Daję +